Życie w La Baza zaczyna być coraz ciekawsze. Kolejni goście przyjeżdżają, inni wyjeżdżają. Najgorsze są pożegnania. W ciągu tygodnia wspólnego życia, wspinania, zwiedzania, robienia zakupów, picia kawy (i wina), pokonywania swoich słabości i wspierania się w skałach, można się porządnie zżyć. Niestety później trzeba się pożegnać. Wyjątkowo trudno było odwozić na lotnisko Ewę i Bartka. Już wiemy, że jak nie dadzą rady wrócić do La Bazy do maja, odwiedzimy ich we Wrocławiu… jadąc prosto z Hiszpanii.
Ale to nie będzie historia o tym jak się zaprzyjaźniliśmy, a raczej o tym, jak można wycisnąć z tygodniowego pobytu w La Baza 120%.